همیشه تحمل آدمای خونسرد برای آدمای عصبی و عجول زجر آوره.... البته درسته گاهی اسلو بودنت تو شرایطی که باید سریع عمل کرد یه کم سخته ولی به زندگی خیلی ها که نگاه میکنم میبینم چه نعمتی دارم و ازش بیخبرم... این صفت تو وجود تو نتیجه ش صبوری و آرامش و با حوصلگیته...
حوصله بچه ها که باهاشون بازی کنی و سنتو به اندازه اونا بیاری پایین انقدر که باهات انس بگیرن و ذوق زده بشن... حتی حوصله بچه های خیلی کوچیک!
اینکه میدونی ترافیک شهر چقدر خسته کننده س ولی از اینکه یه روز جمعه تا عصر بریم اون سر شهر ،بازار گل و کلی گل بخریم استقبال میکنی یا اینکه منو میبری نمایشگاههایی که دوست دارم و خودتم باحوصله میای و کلی هم نظر میدی.... اینکه هیچموقع ترافیک بداخلاق و ناراحتت نمیکنه اگر من بدحالم تو با حوصله میری آشپزخونه و خیالمو راحت میکنی که حواست به همه چی هست میدونی من چقدر شبو دوست دارم و از اینکه میتونی شب منو ببری تو شهر بگردیم خوشحال میشی تو برای همه چیز وقت میذاری... تاحالا یادم نمیاد غر زده باشی یا از چیزی شکایت کنی چقدر خجالت میکشم ازت وقتایی که بداخلاق میشم... همیشه آروم و صبور تو همیشه حوصله همه چیزو داری برخلاف خیلی از مردها...! ********************** همسفر مهربون من به من یاد دادی میشه همیشه از زندگی لذت برد به من یاد دادی هیچ چیز تو این دنیا ارزش عصبانی شدن وبد اخلاق شدن رو نداره... به من یاد دادی چقدر لذت بخشه که آدم با همه مخلوقات خدا مهربون باشه... هنوز هم مونده تا ازت چیز یاد بگیرم...
