دیشت آقای همسر تصمیم گرفت منو ببره خرید!
با اینکه آخرش چیزایی که لازم داشتم پیدا نکردم اما چون چند وقتی میشد که با هم خرید نرفته بویم خیلی ذوق داشتم..
بعدشم شام مهمون آقای همسر...
شب که اومدیم خونه دیدم داره تو دفتر مشترکمون یه چیزی مینویسه!(دفتری که قرار گذاشتیم توش بنویسیم هرچی که میخوایم یه جور دیگه و متفاوت به هم بگیم،یا احساس اون لحظه مونو یا حتی چیزایی که گفتنش برامون سخته)
بعد که رفتم پیشش دفترو داد دستم..
توش نوشته بود:
ازینکه امروز سرت داد زدم معذرت میخوام،چوبشم خوردم :)
من چند لحظه به جمله ش فکر کردم اما اصلا داد زدنی یادم نمیومد!!...اصلا آخه آقای همسرو داد!؟..خیلی صبور تر ازین حرفاس..
اما بعد یادم اومد تو بحثی که ظهر با هم داشتیم یه تیکه از لحنش خیلی سفت و محکم بود اما اصلا بنظرم داد نیمده بود!
بعد فک کردم ینی چی چوبشم خوردم!؟ آخه این که امروز همش پیش خودم بوده...
یادم اومد که بهم گفت مسجد به رکعت آخر نماز عشا رسیده! و باقی نماز جماعت رو از دست داده..
وقتی دیدم از یه کار به اون کوچیکی که اصلا به چشم من نیمده ناراحته و معذرت میخواد و بعدشم عقوبتشو جاموندن از نماز جماعت میدونه از خودم خجالت کشیدم...
اصلا محاسبه که میگن و از ما خواستن ینی همین..یعنی خودت بشینی با خودت دودوتا چارتا کنی...ذره ذره ی کاراتو..
کیف کردم از این طرز برخورد و اعتقادش..
گذشته از این یه زن وقتی میبینه همسرش به دور از غرور مردانه ش به خاطر یه اتفاق خیلی ساده و کوچیک معذرت خواهی میکنه کلی تو رفتارش تاثیر میذاره و باعث میشه اونم فروتنانه برخورد کنه...
من واقعا نمیفهمم چرا آدم باید از عذرخواهی بترسه...اگر آقایون میدونستن چه اثرات مثبتی رو همسرشون و زندگیشون میذاره هیچوقت از گفتنش فرار نمیکردن!
پ.ن: خونه مشترک چند وقتی میشه که با سلیقه و نظارت آقای همسر ساخته شده اما فعلا نویسنده هاش ذیق وقت دارن!
ایشون که با اراده به تصمیمی که گرفته عمل میکنه( البته فقط شبا) و منم کلا دوروز خونه هستم و سرم غیر از دانشگاه به کلاس آیین زندگی و شهود حسینی گرمه...اضافه کنید بهش خانه داری و همسر داری و امور شخصی رو!!!
پس فعلا نمیتونیم تو خونه جدید در خدمتتون باشیم.
