خیلی ناراحت و دلخورم
خشم تو وجودم شعله ور شده
وضو میگیرم
میرم سراغ قرآن
به امید اینکه آرومم کنه
بازش میکنم
اواسط سوره شوری ست
به آیه 43 میرسم:
"ولمن صبر وغفر ان ذلک لمن عزم الامور"
اما کسانى که شکیبایى و عفو کنند، این از کارهاى پرارزش است! (43)
انگار آبی میشه رو آتش وجودم
حالا دیگه آرومم
یقین دارم آیه اتفاقی نبود
خدا میخواست بامن حرف بزنه و درست ترین راه رو بهم یادآوری کنه
میرم سراغ گوشیم
به همونی که چند دقیقه پیش به ناروا عصبانیم کرده بود پیامک میدم
شرمنده ام...نمیخواستم اینطوری بشه...مثل همیشه بزرگواری کن و منو ببخش ..و ...
بعد هم براش دعا میکنم تا خدا به قلبش صبر و آرامش عطا کنه..
ورق برمیگرده!
به خیر و خوشی...