جمعه و روزه و افطار دلم میسوزد
آه از دوری دلدار دلم میسوزد
باز هم یار نشد یار منو جمعه گذشت
باز ازین بخت جفاکار دلم میسوزد
پا به پای شب عشاق دویدم عمری
چون تو ای شمع شب تار دلم میسوزد
ای زمان جمعه ی صبح فرج یار نشد
نرسد لحظه دیدار دلم مسوزد
عطر بذل و کرم و بخشش او می آید
دور از آن گل ایثار دلم میسوزد
رمضان است و سر خوان خدا یار کجاست
آه  از این درد دل آزار دلم میسوزد
شکوه از تشنگی ام نیست که از هرم فراق
جای لبهای عطشبار دلم میسوزد
آب مینوشمو در حسرت " أین الطالب "
بر سر سفره افطار دلم میسوزد
باز هم صحبت آب و عطش و سوختن است
روضه ی داغ علمدار دلم میسوزد

اللهم عجل لولیک الفرج