قسمتی از دلنوشته های شهید مصطفی احمدی روشن به محبوبش:
" خدایا اگر به شهادت علاقه ای دارم نه اینکه مرا به مقصود خویش برساند که این عین خواهش خود و خودخواهی است،
بلکه دوست دارم به جایی برسم که تو دوست داری
نه آنکه خود به آن علاقه مندم.
تا به حال فکر میکردم شهادت عین رسیدن به بالاترین مقام است که از خویش بیزار گشته ام،
چون این نیز عین خواهش خود است نه آنچه تو برای رضایت خویش میخواهی.
پس مرا به جوار خویش بخوان که به هرکس در این دار دو روزه فانی دل بستم و یا دل بندم مانند و بلکه عین مظاهر دنیوی و فانی هستند.
خداوندا من خود را در این حد و اندازه نمیدانم ولی فکر میکنم که من از تو خودت را میخواهم و لا غیر،
در دوستی اولیائت تو را میجویم
و در شهادت لقائت را میخواهم
و در دوستی با عزیزترین عزیزانت که اهل بیت هستند،حب تو را میجویم. "

حسرت نوشت: میشه از همینا فهمید چرا بعضیا شهادت روزیشون شد و امثال من...