به نام او که نزدیک‌ترین به من است...

با عطر محرم دلتنگی های شبانه ام را در سکوت خموش شب ، به تفسیر اشک سپرده ام و بر لوح ضریح دل ،
چنین نوشته ام:حـــــــــسرت حضور ،مقیمِ حریم آستانت می خوانی ام ؟!...

بچه‌ شیعه‌ها عزمتون رو جزم کنید باید حرمها رو سیاه پوش کنیم....



عجب بارگاه زیبا و با صفایی ..انشاءالله دوباره می‌بینمت...

ارباب خوبم ای شه بی کفنم...ببین یه عمره من بر سر و سینه زنم...
بیا و دستی بکش به سرم...نصیب من کن دیدار حرم....

خب طبق قانون ادب آقام اباالفضل(ع)، از گنبد اول شروع می‌کنیم..قربون این آقای با ادب برم....

حواستو جمع کن کم نذاری...



سیاه پوشون اینجا تموم شد...

کی میگه بهشت تو عرشه..اگه اینجوریه پس زمین کربلا عرش خداست..

حالا پاشید بریم، یه جا دیگه مونده...اما.......................
اینجا که حرم نداره؟ پارچه سیاها رو کجا ببندیم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

 
کو ایوون طلاش، من که نمی‌بینم تو می‌بینی؟ کدوم گنبد رو پرچم سیاه بزنیم؟؟ اینجا که همش خاک و خاکه....

صبر کن، حالا فهمیدم، اینجا همون جایی که باید صبر کنیم تا آقا خودشون بیان و گنبد بسازن...گنبدی مثل گنبد طلای مشهد الرضا...انشاءالله به همین زودیا.

اما میشه یه کاری کرد.اول یه صلوات بر محمد و خاندان پاکش...بعد وای میستیم یه گوشه ای و از ته قلب به مادرمون بی بی فاطمه(س) میگیم:بی بی جان تسلیت....روزای سختی در پیش داری...به فدای قلب شکسته ت بی بی جان...
در سجده‌هایت چه رازی بود...در صحیفه دعاهایت چه عشقی بود...که خیال دلم را به پابوس شهید کربلایت می‌برد.

التماس دعا دارم شدید، در این ماه پرفضیلت منو یادتون نره.
هیچی نگم بهتره:

السَلامُ عَلیک یا اباعبدالله(ع)

السَلامُ عَلیک یا اباالفضل العباس(ع)

السَلامُ عَلیک یا علی بن الحسین(ع)